Çok Bi Çocuk

Çok Bi Çocuk



İçerek bahçen içinde defne yapraklarıydı gölgen

Hışırtılarla seyrederken üzerlerinde

Eflâtun bir fino peşinde

Loş ve nefti yılanlardı bi görünüp bi yiten…

Sarmaşıklarla sarmaş dolaş

Gece bekçisiydin geceye…

Gündüzleri başka bir ıssızlık

Ihlamur kokularıyla ikindileri

İçin geçer olurdu hep…

Vaktaki -yıllar sonra doğacak kızın boyamış olmalı-

Alacalara belenmiş bir tosbağa yavrusu

Dokundu o yaz,sağ ve yalın ayağının başparmağına

Korkudan öleyazdın

O ân işte sübyan koğuşundan meşruten tahliye oldun…



Yaban topraklarının lânetli

Bir yaban domuzu gibi

sivri burnunla sürerken

muhacirlikten maacirliğe



Sezdirmeden sana başucunda

bir selvi bitiyordu hiçbitme

Irzına kastı güya gökyüzünün

akça pakça ve ebru bulutlara doğru

Tırmanıyor tırmanıyor tırmanıyordu

yemyeşil bir metafor



Öyle serseri bir kurşun oldun ki sonunda

Dan dedin kendi kendini vurdun

Sen ki kaanun kuvvetinde bir kararnâmeyle

Çocukluktan ceffel kalem ihraç olunmuştun

Tohuma kaçsan da sersem siklerin tohumlarıyla

Savrularak ****** bulvarında LSD avenürlerine,

Ecel denen Enterpol`e acilen teslim olana dek

Çok sabıkalı ama,çok çocuk bir çocuktun

Hep o ihtiyarlamış çocuk bahçen içinde

Ve hâlâ içerek…