Cansuyu

Cansuyu



Bir çoban ateşi

yanıyor nefesin

Düşümün kırçıl çalılarında

Ve batana dek uyku sersemi

Kutup güneşleri gibi düşlerin

Tut ki bir kışı yakıyorsun ocakta

Kozalaklarla meşe palamutları

Düşe kalka

ortalıkta

dolaşmakta



Ve yaladıkça yalaza diliyle duman

Tüm yeraltı örgütlerini yüzümün

İy`oluyor iy`oluyor ilk gözağrım sinüzit

Körfezde de böyle olmuştu güzün

Sular havalardan daha geç soğuduğu için

Tütmeye başladıydı kükürt

Ve çiçek aşılı yalılarıyla karşı kıyı

Boyacıköye karıştıydı açıkta

Benim fersûde tavus türkülerim gibi şimdi

Nitekim açık mavi saçlarımda aman

Köpükten nalınlarıyla bahriler yarışmakta

İki çıplak bi zaman

İnsanoğlu yaşasın dünyaya yaraşmakta



Yüzümü ağartıyor senin pırıl pırıl kokun

Ateş böcekleriymiş meğer o lâvanta çiçekleri

Külbent keselerde kokuşup giderlerken

Tebdili mekânda artık ferahlıklar keşfetmekte

Uçmaklara uçuyorlar onun için de

Öyle yeşil bir yeşilsin ki sen gelecekte

Bakmaya kıyamıyorum şimdiden

Ve cansuyum can verdikçe köklerine

Sevinçten ağarıyor bir fesleğen



Demek ki

Bu hâli bu güzeli bu yeşili

İlle de bugünkü kendi haliyle

Görüp göstereceğiz diye

Ihlamurlar budamak

Şiir değil bundan böyle