Küçük İskender`in Can Yücel Şenliklerinde okuduğu "Can" şiiri

can

çekir`dağ`ına iner gibi bir meyvanın
indim durdum durmadan belaya;
halt etmiş Datça`da ağustos
bir ağaç kıskanır mı bir ırmağı
yakışır mı hiç yeşil olmağa
eğer sen halksan,bir haltsan,halktansan
sivriysen,yontulmamışsan
ve çivisi çıkmış kavgada
iki t*şş*k arasına sıkışmış
y*rr*k kadar yalnızsan
bildim ki sonu yok bu manda gözünün
sonu yok bu acıda açılan uçurumun
bir kadını,bir erkeği,bir
“bir” olmayı sevebilmişsan
yürü git çocuğum!
yürü git `kızıl`a, `kara`ya!
ne işin var ossuruktan teyyare yalnızlıkta
sen de kabulsün
sen de varsın götü boklu dünyanın
manasında!
manaya mana katan yüreğinle,davanla
takladaysan
bozulduysan hayata
sana da kulvar açar bu badem!
sana bir kere verir elbet bu
bu..
bu seceresine shakespeare
okuttuğum kainat!

Küçük İskender (21 ağustos 2001 Datça “Can Şenliği”)